Speech Wilma de Koning
Beste mensen,
Laat ik beginnen met te zeggen dat ik het een hele eer vind om hier te staan vandaag.
Als ik zo de zaal in kijk dan zie ik alleen maar vrolijke gezichten. Van studenten die opgelucht én blij én trots zijn dat ze zijn afgestudeerd.
Vrolijke gezichten van trotse ouders. Ik weet uit eigen ervaring dat dit dé momenten zijn waarop je je als ouder realiseert dat je , en terecht overigens, apetrots bent op je zoon/dochter, maar je ook nadrukkelijk realiseert dat je kind een volgende fase van het leven instapt. Nog meer zelfstandig, nog meer op eigen benen, een spannende maar ook hele mooie fase die jullie samen ingaan.
Vrolijke gezichten van partners, Opa’s, Oma’s zussen broers vrienden, vriendinnen én… Niet te vergeten van docenten en medewerkers van de pabo…. Want ook zij hebben toegeleefd naar dit moment. Hebben de achterliggende jaren spannende en mooie momenten meegemaakt. Een diplomauitreiking voelt dan toch als de kroon op hun werk.
Ik wil jullie dan ook allemaal van harte feliciteren. Met name onze studenten natuurlijk maar ook heel nadrukkelijk onze docenten, ondersteunend personeel en het management van onze pabo hier in Veghel. Een pabo die het overigens erg goed doet en waar we als Fontys zeer trots op zijn.
Maar…beste mensen, ik moet ook eerlijk bekennen dat het heel uitzonderlijk is dat ik hier ben. Niet omdat ik dat niet zou willen, integendeel, maar simpelweg omdat Fontys heel veel opleidingen heeft (meer dan 100) , met gelukkig allemaal studenten die afstuderen, u snapt dat ik niet bij allemaal tegelijk kan zijn.
Waarom dan toch hier vandaag?
Een jaar geleden werd ik aangenaam verrast omdat deze pabo aan mij het onderwijshart uitreikte. Het was de eerste keer dat het onderwijshart werd uitgereikt en samen met wethouder onderwijs Caroline van den Elsen ontving ik het onderwijshart. Dat heeft op mij veel indruk gemaakt omdat het voor mij een bevestiging is dat in alle hectiek van mijn bestuurlijke baan wij er blijkbaar toch in slagen op de goede manier de aandacht te blijven vragen voor constante verbetering van de kwaliteit van ons onderwijs. Door ruimte en vertrouwen te geven, eigenaarschap te stimuleren en vakmanschap en meesterschap hoog op de agenda te plaatsen.
Bij het uitreiken van het onderwijshart werd mij nadrukkelijk verteld dat ik dit hart weer door moest geven. Het liefst binnen een jaar…. En wat is er mooier om het onderwijshart door te geven aan een student van de Pabo Veghel.
Exact dat is de reden waarom ik hier vandaag sta. Ik ga het onderwijshart doorgeven aan een van jullie. Wie dat is… Dat gaan jullie zo horen….
Hij is gestart in september 2008 op Pabo Veghel. In het eerste jaar was er zowel op stage als hier op school enige aarzeling of hij wel de capaciteiten en mogelijkheden in zich had om een goede basisschoolleerkracht te worden. Gedurende zijn studie, kwam hij volledig in zijn kracht en ontpopte zich tot een ondernemende, creatieve, inspirerende student voor onze collega’s, voor de medestudenten en voor het werkveld.
Hij zegt zelf in zijn reflectie nav een herkansing juni 2010 het volgende:
Ik snap hoe de opleiding werkt en hoe ik daarin goed kan functioneren. Mijn leerwinst is ook dat ik nu weet dat ik een tandje bij zal moeten zetten om de opleiding succesvol af te ronden. Dat heb ik de laatste tijd al gedaan maar zal ik zeker volgend jaar moeten doen. Ik moet me wat meer op de opleiding richten en me iets minder bezig houden met dingen als werken, scouting, vrienden. Ik ben daar heel gevoelig voor maar ik weet wel dat ik hieraan moet werken.
Tijdens de hoofdfase in december 2010 organiseert hij met zijn stageschool een grote actie om geld in te zamelen voor 3FM Serious Request . Hij haalt een flink bedrag binnen en brengt dit samen met enkele leerlingen naar Het Glazen Huis in Eindhoven. Dán ervaart hij hoe hij kinderen volop betrokken en enthousiast kan krijgen. Dát leidt tot een ommekeer in zijn studie.
In 2011 gaat hij enkele maanden naar Peru, om daar het onderwijs en de cultuur beter te leren kennen. Zijn belevenissen zijn in Nederland te volgen op “waarbenjenu” en bij terugkomst geeft hij een boeiende presentatie op de opleiding. Hieronder een stukje uit zijn blog wat ik zelf heel treffend vond en waar wij allen, iig ikzelf nog iets van kan leren.
Het is december 2011, ik zit in een vervallen houten hutje achter een trage pentium 2 te internetten in Ventanilla, een armere wijk in Lima. Na twee maanden wonen in deze wijk ben ik inmiddels gewend dat ik niet meer 24/7 tweets, apps, updates, reacties en vind-ik-leuks om me heen heb. Het half uurtje internet dat ik per dag heb probeer ik goed te besteden, ik maak een lijstje met dingen die ik móet doen, vaak ben ik daar na 20 minuten mee klaar en zit ik de laatste 10 minuten te filosoferen waarom ik thuis altijd maar online ben. Soms best wel overbodig, dat internet.
Op 16 febr 2012 rond hij de hoofdfase af met een goed assessment en start hij met het minorgedeelte van de opleiding.
In zijn eerste blog op 24 mei 2012 beschrijft hij waarom hij gekozen heeft voor de minor “Kind, Leren en Media”. In die blog kun je lezen dat hij werd geinspireerd door Tessa van Zadelhof die verteld over haar zoektocht om onderwijs te verbeteren middels toepassing van sociale media en andere tools.
Citaat uit zijn blog:
‘Je moet je klas en de methode durven loslaten, in deze maatschappij dreigen we steeds meer resultaatgericht te gaan werken. Maar daar waar het mogelijk is moet je innovatief gebruik maken van nieuwe media.'
Niet verrassend dus dat hij zich, naast de ontwikkeling tot bevoegd groepsleerkracht sterk bezig heeft gehouden met een onderzoek naar “betrokkenheid, welbevinden en sociale media”. Op een natuurlijke en speelse manier heeft hij het team op de werkplek en de leerlingen in zijn groep kennis laten maken met sociale media en het belang daarvan in het onderwijs aangetoond.
Tijdens de laatste maanden van dit studiejaar heeft hij samen met medestudenten op de donderdagen en vrijdagen op de opleiding aan zijn afstudeeronderzoek gewerkt. Door zijn relativeringsvermogen en leuke, grappige onderbrekingen heeft hij velen door deze
zware periode geloodst.
Op 27 juni 2013 doet hij zijn eindexamen. Ik citeer uit de verslaglegging van zijn presentatie van het eindgesprek:
“Hij presenteert zijn visie op een zeer ontspannende wijze met verrassende “digitale trucjes”, zoals een onverwachte skypeverbinding met zijn leerlingen van de stageschool. Hij is een "wereldgozer", die als leerkracht inspirerend en vernieuwend heeft gewerkt zowel met kinderen als collega's. Op een natuurlijke, speelse manier wist hij iedereen te betrekken bij zijn ideeën. Hij deelt zijn nieuwsgierige, onderzoekende houding met iedereen in zijn omgeving, maar dringt niemand iets op.In het gesprek kan hij duidelijk verwoorden en verantwoorden op welke wijze hij zich ontwikkeld heeft tijdens zijn 5 jaar op de Pabo. Ook hoe hij het belang van literatuur heeft ervaren. Hij ziet het belang van de rol van leerkracht als verteller naast de rol als mediadeskundige en het belang van veiligheid om te kunnen leren.
Hij is in staat om in moeilijke situaties anderen te ondersteunen en kan relativeren. Zijn leerpunten kan hij duidelijk aangeven en werkt daar bewust aan. Op een speelse manier weet hij anderen te inspireren. Vaak antwoordt hij op een filosofische manier. Zijn denken reikt verder dan vandaag of zijn naaste omgeving.”
Hij heeft de kracht van social media ontdekt en benut in het onderwijs op basisscholen. Hierdoor gingen deuren voor hem open.
In zijn afstudeerstage draaide hij een groep 7 en ook met hen heeft hij een Twitter account geopend (@boskantgroep7.)
Via dit twitteraccount heeft de boskantgroep7 twinterviews gehouden met de Minor Kind Leren en Media en met kinderboekenschrijver Reggie Naus.
SKOSO stichting katholiek onderwijs St Oedenrode, heeft ontdekt wat voor een talenten hij heeft en hij heeft dan ook al een baan! Heel bijzonder in deze tijd! Beste mensen ik heb zijn naam nog niet genoemd maar iedereen die hem een beetje kent heeft al lang door dat ik het onderwijshart ga uitreiken aan Rob Vervoort!
Rob voor mij ben jij een voorbeeld van een student die laat zien dat:
- Studeren soms ook afzien is
- Dat de uitdaging oppakken en in je zelf blijven geloven uiteindelijk leidt tot ontwikkeling van je eigen talenten
- Jij door de juiste uitdaging en de goede aandacht van de opleiding een mooi voorbeeld bent voor veel studenten die studeren aan de pabo.
- Jij een mooi voorbeeld bent van het adagium van Fontys. Denk groter, groei door aandacht en uitdaging.
- Jij op een hele actuele, innovatieve en inspirerende manier probeert het onderwijs op de basisscholen voor zowel leerkracht als leerling spannend en uitdagend te houden.
- En last but nog least:
Jij bent voor mij vooral een rol model :
Meer mannen voor de klas in het basisonderwijs!
Jij bent het inspirerend voorbeeld.
Het is daarom dat ik met heel veel plezier het onderwijshart overdraag aan jou…
En onhoudt: eens een onderwijshart altijd een onderwijshart.
Overigens mag jij het onderwijshart behouden, jij hoeft het niet door te geven.
Van harte proficiat en heel veel succes
Laat ik beginnen met te zeggen dat ik het een hele eer vind om hier te staan vandaag.
Als ik zo de zaal in kijk dan zie ik alleen maar vrolijke gezichten. Van studenten die opgelucht én blij én trots zijn dat ze zijn afgestudeerd.
Vrolijke gezichten van trotse ouders. Ik weet uit eigen ervaring dat dit dé momenten zijn waarop je je als ouder realiseert dat je , en terecht overigens, apetrots bent op je zoon/dochter, maar je ook nadrukkelijk realiseert dat je kind een volgende fase van het leven instapt. Nog meer zelfstandig, nog meer op eigen benen, een spannende maar ook hele mooie fase die jullie samen ingaan.
Vrolijke gezichten van partners, Opa’s, Oma’s zussen broers vrienden, vriendinnen én… Niet te vergeten van docenten en medewerkers van de pabo…. Want ook zij hebben toegeleefd naar dit moment. Hebben de achterliggende jaren spannende en mooie momenten meegemaakt. Een diplomauitreiking voelt dan toch als de kroon op hun werk.
Ik wil jullie dan ook allemaal van harte feliciteren. Met name onze studenten natuurlijk maar ook heel nadrukkelijk onze docenten, ondersteunend personeel en het management van onze pabo hier in Veghel. Een pabo die het overigens erg goed doet en waar we als Fontys zeer trots op zijn.
Maar…beste mensen, ik moet ook eerlijk bekennen dat het heel uitzonderlijk is dat ik hier ben. Niet omdat ik dat niet zou willen, integendeel, maar simpelweg omdat Fontys heel veel opleidingen heeft (meer dan 100) , met gelukkig allemaal studenten die afstuderen, u snapt dat ik niet bij allemaal tegelijk kan zijn.
Waarom dan toch hier vandaag?
Een jaar geleden werd ik aangenaam verrast omdat deze pabo aan mij het onderwijshart uitreikte. Het was de eerste keer dat het onderwijshart werd uitgereikt en samen met wethouder onderwijs Caroline van den Elsen ontving ik het onderwijshart. Dat heeft op mij veel indruk gemaakt omdat het voor mij een bevestiging is dat in alle hectiek van mijn bestuurlijke baan wij er blijkbaar toch in slagen op de goede manier de aandacht te blijven vragen voor constante verbetering van de kwaliteit van ons onderwijs. Door ruimte en vertrouwen te geven, eigenaarschap te stimuleren en vakmanschap en meesterschap hoog op de agenda te plaatsen.
Bij het uitreiken van het onderwijshart werd mij nadrukkelijk verteld dat ik dit hart weer door moest geven. Het liefst binnen een jaar…. En wat is er mooier om het onderwijshart door te geven aan een student van de Pabo Veghel.
Exact dat is de reden waarom ik hier vandaag sta. Ik ga het onderwijshart doorgeven aan een van jullie. Wie dat is… Dat gaan jullie zo horen….
Hij is gestart in september 2008 op Pabo Veghel. In het eerste jaar was er zowel op stage als hier op school enige aarzeling of hij wel de capaciteiten en mogelijkheden in zich had om een goede basisschoolleerkracht te worden. Gedurende zijn studie, kwam hij volledig in zijn kracht en ontpopte zich tot een ondernemende, creatieve, inspirerende student voor onze collega’s, voor de medestudenten en voor het werkveld.
Hij zegt zelf in zijn reflectie nav een herkansing juni 2010 het volgende:
Ik snap hoe de opleiding werkt en hoe ik daarin goed kan functioneren. Mijn leerwinst is ook dat ik nu weet dat ik een tandje bij zal moeten zetten om de opleiding succesvol af te ronden. Dat heb ik de laatste tijd al gedaan maar zal ik zeker volgend jaar moeten doen. Ik moet me wat meer op de opleiding richten en me iets minder bezig houden met dingen als werken, scouting, vrienden. Ik ben daar heel gevoelig voor maar ik weet wel dat ik hieraan moet werken.
Tijdens de hoofdfase in december 2010 organiseert hij met zijn stageschool een grote actie om geld in te zamelen voor 3FM Serious Request . Hij haalt een flink bedrag binnen en brengt dit samen met enkele leerlingen naar Het Glazen Huis in Eindhoven. Dán ervaart hij hoe hij kinderen volop betrokken en enthousiast kan krijgen. Dát leidt tot een ommekeer in zijn studie.
In 2011 gaat hij enkele maanden naar Peru, om daar het onderwijs en de cultuur beter te leren kennen. Zijn belevenissen zijn in Nederland te volgen op “waarbenjenu” en bij terugkomst geeft hij een boeiende presentatie op de opleiding. Hieronder een stukje uit zijn blog wat ik zelf heel treffend vond en waar wij allen, iig ikzelf nog iets van kan leren.
Het is december 2011, ik zit in een vervallen houten hutje achter een trage pentium 2 te internetten in Ventanilla, een armere wijk in Lima. Na twee maanden wonen in deze wijk ben ik inmiddels gewend dat ik niet meer 24/7 tweets, apps, updates, reacties en vind-ik-leuks om me heen heb. Het half uurtje internet dat ik per dag heb probeer ik goed te besteden, ik maak een lijstje met dingen die ik móet doen, vaak ben ik daar na 20 minuten mee klaar en zit ik de laatste 10 minuten te filosoferen waarom ik thuis altijd maar online ben. Soms best wel overbodig, dat internet.
Op 16 febr 2012 rond hij de hoofdfase af met een goed assessment en start hij met het minorgedeelte van de opleiding.
In zijn eerste blog op 24 mei 2012 beschrijft hij waarom hij gekozen heeft voor de minor “Kind, Leren en Media”. In die blog kun je lezen dat hij werd geinspireerd door Tessa van Zadelhof die verteld over haar zoektocht om onderwijs te verbeteren middels toepassing van sociale media en andere tools.
Citaat uit zijn blog:
‘Je moet je klas en de methode durven loslaten, in deze maatschappij dreigen we steeds meer resultaatgericht te gaan werken. Maar daar waar het mogelijk is moet je innovatief gebruik maken van nieuwe media.'
Niet verrassend dus dat hij zich, naast de ontwikkeling tot bevoegd groepsleerkracht sterk bezig heeft gehouden met een onderzoek naar “betrokkenheid, welbevinden en sociale media”. Op een natuurlijke en speelse manier heeft hij het team op de werkplek en de leerlingen in zijn groep kennis laten maken met sociale media en het belang daarvan in het onderwijs aangetoond.
Tijdens de laatste maanden van dit studiejaar heeft hij samen met medestudenten op de donderdagen en vrijdagen op de opleiding aan zijn afstudeeronderzoek gewerkt. Door zijn relativeringsvermogen en leuke, grappige onderbrekingen heeft hij velen door deze
zware periode geloodst.
Op 27 juni 2013 doet hij zijn eindexamen. Ik citeer uit de verslaglegging van zijn presentatie van het eindgesprek:
“Hij presenteert zijn visie op een zeer ontspannende wijze met verrassende “digitale trucjes”, zoals een onverwachte skypeverbinding met zijn leerlingen van de stageschool. Hij is een "wereldgozer", die als leerkracht inspirerend en vernieuwend heeft gewerkt zowel met kinderen als collega's. Op een natuurlijke, speelse manier wist hij iedereen te betrekken bij zijn ideeën. Hij deelt zijn nieuwsgierige, onderzoekende houding met iedereen in zijn omgeving, maar dringt niemand iets op.In het gesprek kan hij duidelijk verwoorden en verantwoorden op welke wijze hij zich ontwikkeld heeft tijdens zijn 5 jaar op de Pabo. Ook hoe hij het belang van literatuur heeft ervaren. Hij ziet het belang van de rol van leerkracht als verteller naast de rol als mediadeskundige en het belang van veiligheid om te kunnen leren.
Hij is in staat om in moeilijke situaties anderen te ondersteunen en kan relativeren. Zijn leerpunten kan hij duidelijk aangeven en werkt daar bewust aan. Op een speelse manier weet hij anderen te inspireren. Vaak antwoordt hij op een filosofische manier. Zijn denken reikt verder dan vandaag of zijn naaste omgeving.”
Hij heeft de kracht van social media ontdekt en benut in het onderwijs op basisscholen. Hierdoor gingen deuren voor hem open.
In zijn afstudeerstage draaide hij een groep 7 en ook met hen heeft hij een Twitter account geopend (@boskantgroep7.)
Via dit twitteraccount heeft de boskantgroep7 twinterviews gehouden met de Minor Kind Leren en Media en met kinderboekenschrijver Reggie Naus.
SKOSO stichting katholiek onderwijs St Oedenrode, heeft ontdekt wat voor een talenten hij heeft en hij heeft dan ook al een baan! Heel bijzonder in deze tijd! Beste mensen ik heb zijn naam nog niet genoemd maar iedereen die hem een beetje kent heeft al lang door dat ik het onderwijshart ga uitreiken aan Rob Vervoort!
Rob voor mij ben jij een voorbeeld van een student die laat zien dat:
- Studeren soms ook afzien is
- Dat de uitdaging oppakken en in je zelf blijven geloven uiteindelijk leidt tot ontwikkeling van je eigen talenten
- Jij door de juiste uitdaging en de goede aandacht van de opleiding een mooi voorbeeld bent voor veel studenten die studeren aan de pabo.
- Jij een mooi voorbeeld bent van het adagium van Fontys. Denk groter, groei door aandacht en uitdaging.
- Jij op een hele actuele, innovatieve en inspirerende manier probeert het onderwijs op de basisscholen voor zowel leerkracht als leerling spannend en uitdagend te houden.
- En last but nog least:
Jij bent voor mij vooral een rol model :
Meer mannen voor de klas in het basisonderwijs!
Jij bent het inspirerend voorbeeld.
Het is daarom dat ik met heel veel plezier het onderwijshart overdraag aan jou…
En onhoudt: eens een onderwijshart altijd een onderwijshart.
Overigens mag jij het onderwijshart behouden, jij hoeft het niet door te geven.
Van harte proficiat en heel veel succes