In heel veel lijstjes die je in kranten, op Twitter of nieuwssites tegenkomt bevindt mijn thuisland zich in de bovenste regionen. Lijstjes die vertellen welke landen rijk en welvarend zijn, lijstjes over sociale voorzieningen, degelijk onderwijs en levensstandaarden. Allemaal lijstjes waarin Nederland steevast in de top 10 te vinden is, zelfs op het gebied van verlanglijstjes doen we het heel aardig.
Het land waar ik nu woon, werk en leef is ook vaak in die top 10 te vinden, alleen dan aan de onderkant. Ze hebben hier wat minder met lijstjes, alleen de witte lijst gooit hoge ogen, op je bord welteverstaan.
We gaan terug naar 1987. Toen maakte, op dat moment minister van Buitenlandse Zaken, Blaise Compaoré samen met enkele andere coupplegers een eind aan het bewind van - destijds president - Thomas Sankara. Laatsgenoemde werd hierbij vermoord en in de jaren daarna werden een groot deel van de veranderingen die Sankara ingezet had, ongedaan gemaakt.
Tot op de dag van vandaag is Blaise Compaoré de president van Burkina Faso. In 2005 is er in het land een wet ingevoerd die slechts twee termijnen per president toelaat. De wet werd in 2000 al gemaakt, maar Compaoré zorgde ervoor dat de wet pas in 2005 inging. Zo zorgde hij ervoor dat hij nog een termijn langer van zijn presidentiële onderkomen heeft kunnen genieten.
Maar nu lijkt het dan toch bijna zover. In 2015 zijn er verkiezingen in het land en dan heeft Compaoré zijn twee termijnen er - sinds de grondswetswijziging - op zitten.
Echter heeft meneer de president vorige week bekend gemaakt dat hij de grondwet wil wijzigen. En je raadt het al. Hij ziet een termijntje meer wel zitten. Dat tot woede van de oppositie en grote delen van het volk in Burkina Faso. Die zijn bereid om te laten zien waar ze voor staan en wat ze willen, bras longs!
In Nederland genieten we van een stabiel politiek systeem, we hebben het recht op demonstreren maar je moet het dan wel even melden. Inclusief je naam & gegevens, het doel van de demonstratie, de hulpmiddelen die je wil gebruiken, de datum, tijdstip van start en eind van de demonstratie, de plaats waar je wil gaan demonstreren, het aantal deelnemers, de manier waarop deze deelnemers meedoen en de maatregelen die je neemt om het in goede banen te leiden. Daarnaast dien je jezelf aan strenge regels te houden. Wij maken ons eigen recht op demonstreren zelfs belachelijk, onlangs las ik over een demonstratie tegen het verticaal filmen. Nog steeds demonstreren? Hier vind je hoe & wat.
Enfin. Hier gaat het er allemaal wat minder georganiseerd aan toe. De uitspraken van Compaoré hebben ervoor gezorgd dat er her en der al wat demonstraties zijn gehouden. Buiten wat vermanende woorden van verschillende ambassades en mensen om me heen heb ik er zelf nog weinig van gemerkt.
Echter heeft de oppositie opgeroepen tot demonstraties op dinsdag. Dat is dus vandaag. Op advies van verschillende instanties heb ik ervoor gezorgd dat ik voldoende water, eten en geld in huis heb en blijft Rob vandaag lekker in z´n Afrikaanse tuintje. En misschien de rest van de week ook wel. De demonstraties zijn absoluut niet tegen Westerlingen gericht dus ik loop zeker geen direct gevaar, maar het boerenverstand doet as we speak zijn werk en zegt thuisblijven. Als ik de berichtgeving mag geloven gaat het er allemaal redelijk vreedzaam aan toe, er zijn massa´s mensen op de been en er brandt hier en daar een autobandje maar het blijft betrekkelijk rustig. In mijn wijk merk ik niets, vanmorgen heeft de Afrikaanse overbuurvrouw me gewoon van brood voorzien - en me, zoals gebruikelijk, uitgelachen om m'n belachelijke Frans - en tot dusver kom ik m´n dag wel door.
Wat betreft school hoef ik - als directeur - geen moeilijke beslissingen te nemen; deze week was de school al dicht omwille de herfstvakantie, al zijn vallende bladeren en stormachtig weer hier ver te zoeken. Veel scholen in Ouaga zijn deze week dicht in verband met de politieke reuring, onze school was anders wellicht ook dicht geweest. De vakantie is eigenlijk het enige waar ik een beetje een sik van krijg. Ik was graag een paar dagen de stad uit gegaan om daarna weer fresh & reloaded te kunnen starten, maar dat zit er deze week door de onrust helaas niet in. Tiszoalstis.
Of Compaoré nou blijft of niet, ik denk - voor zover ik daar iets over kan zeggen - dat een land vooral behoefte heeft aan stabiliteit. Want een democratie is leuk, maar kun je weloverwogen stemmen als je bij de ruim 75% van de bevolking hoort die niet kunnen lezen en schrijven?
De moraal van dit verhaal? Maak je geen zorgen, weinig aan de hand en ik red me prima met behulp van de mensen om me heen en mijn Brabantse boerenverstand.
Misschien dat je na dit verhaal de stabiliteit van het Nederlandse politieke stelsel weer wat meer waardeert, dat zou mooi zijn.
Het land waar ik nu woon, werk en leef is ook vaak in die top 10 te vinden, alleen dan aan de onderkant. Ze hebben hier wat minder met lijstjes, alleen de witte lijst gooit hoge ogen, op je bord welteverstaan.
We gaan terug naar 1987. Toen maakte, op dat moment minister van Buitenlandse Zaken, Blaise Compaoré samen met enkele andere coupplegers een eind aan het bewind van - destijds president - Thomas Sankara. Laatsgenoemde werd hierbij vermoord en in de jaren daarna werden een groot deel van de veranderingen die Sankara ingezet had, ongedaan gemaakt.
Tot op de dag van vandaag is Blaise Compaoré de president van Burkina Faso. In 2005 is er in het land een wet ingevoerd die slechts twee termijnen per president toelaat. De wet werd in 2000 al gemaakt, maar Compaoré zorgde ervoor dat de wet pas in 2005 inging. Zo zorgde hij ervoor dat hij nog een termijn langer van zijn presidentiële onderkomen heeft kunnen genieten.
Maar nu lijkt het dan toch bijna zover. In 2015 zijn er verkiezingen in het land en dan heeft Compaoré zijn twee termijnen er - sinds de grondswetswijziging - op zitten.
Echter heeft meneer de president vorige week bekend gemaakt dat hij de grondwet wil wijzigen. En je raadt het al. Hij ziet een termijntje meer wel zitten. Dat tot woede van de oppositie en grote delen van het volk in Burkina Faso. Die zijn bereid om te laten zien waar ze voor staan en wat ze willen, bras longs!
In Nederland genieten we van een stabiel politiek systeem, we hebben het recht op demonstreren maar je moet het dan wel even melden. Inclusief je naam & gegevens, het doel van de demonstratie, de hulpmiddelen die je wil gebruiken, de datum, tijdstip van start en eind van de demonstratie, de plaats waar je wil gaan demonstreren, het aantal deelnemers, de manier waarop deze deelnemers meedoen en de maatregelen die je neemt om het in goede banen te leiden. Daarnaast dien je jezelf aan strenge regels te houden. Wij maken ons eigen recht op demonstreren zelfs belachelijk, onlangs las ik over een demonstratie tegen het verticaal filmen. Nog steeds demonstreren? Hier vind je hoe & wat.
Enfin. Hier gaat het er allemaal wat minder georganiseerd aan toe. De uitspraken van Compaoré hebben ervoor gezorgd dat er her en der al wat demonstraties zijn gehouden. Buiten wat vermanende woorden van verschillende ambassades en mensen om me heen heb ik er zelf nog weinig van gemerkt.
Echter heeft de oppositie opgeroepen tot demonstraties op dinsdag. Dat is dus vandaag. Op advies van verschillende instanties heb ik ervoor gezorgd dat ik voldoende water, eten en geld in huis heb en blijft Rob vandaag lekker in z´n Afrikaanse tuintje. En misschien de rest van de week ook wel. De demonstraties zijn absoluut niet tegen Westerlingen gericht dus ik loop zeker geen direct gevaar, maar het boerenverstand doet as we speak zijn werk en zegt thuisblijven. Als ik de berichtgeving mag geloven gaat het er allemaal redelijk vreedzaam aan toe, er zijn massa´s mensen op de been en er brandt hier en daar een autobandje maar het blijft betrekkelijk rustig. In mijn wijk merk ik niets, vanmorgen heeft de Afrikaanse overbuurvrouw me gewoon van brood voorzien - en me, zoals gebruikelijk, uitgelachen om m'n belachelijke Frans - en tot dusver kom ik m´n dag wel door.
Wat betreft school hoef ik - als directeur - geen moeilijke beslissingen te nemen; deze week was de school al dicht omwille de herfstvakantie, al zijn vallende bladeren en stormachtig weer hier ver te zoeken. Veel scholen in Ouaga zijn deze week dicht in verband met de politieke reuring, onze school was anders wellicht ook dicht geweest. De vakantie is eigenlijk het enige waar ik een beetje een sik van krijg. Ik was graag een paar dagen de stad uit gegaan om daarna weer fresh & reloaded te kunnen starten, maar dat zit er deze week door de onrust helaas niet in. Tiszoalstis.
Of Compaoré nou blijft of niet, ik denk - voor zover ik daar iets over kan zeggen - dat een land vooral behoefte heeft aan stabiliteit. Want een democratie is leuk, maar kun je weloverwogen stemmen als je bij de ruim 75% van de bevolking hoort die niet kunnen lezen en schrijven?
De moraal van dit verhaal? Maak je geen zorgen, weinig aan de hand en ik red me prima met behulp van de mensen om me heen en mijn Brabantse boerenverstand.
Misschien dat je na dit verhaal de stabiliteit van het Nederlandse politieke stelsel weer wat meer waardeert, dat zou mooi zijn.