Als je in Burkina Faso, West-Afrika, wat later in de middag je brommertje pakt en je rijdt naar de barrage, dan zie je daar de vers geïmporteerde vis op gammele houten tafels in rijen naast elkaar liggen. De Capitain, zoals de Afrikaanse vis heet, wordt elke vijf minuten even nat gemaakt. Dan ziet hij er net iets verser en aantrekkelijker uit. En hij moet er goed uit zien, want er staan minstens tien kraampjes in de rij.
De concurrentie is moordend.
Ik zag dat en dacht; ik moet m’n Linked-In profiel maar weer eens nat maken. Dan ziet ie er net wat verser en aantrekkelijker uit. En hij moet er goed uitzien, want er staan minstens honderd andere Linked-In profielen in de rij. De concurrentie is moordend.
Het is geen schijnwerkelijkheid, die vissen zien er van zichzelf al prima uit. Maar net dat ene spatje water kan ervoor zorgen dat ik voor de vissen van Moctar kies en die van Felice links laat liggen.
De komende tijd houden wij de oceaan goed in de gaten, immers moeten vissen eten, en ik ben bang dat er niet genoeg te eten is voor alle vissen. En welke eisen mag je dan aan je eten stellen? Wijk je van je vis(s)ie en gevoel af om toch te kunnen eten? Of blijf je eigenwijs doorzoeken tot je net dat ene hapje vindt wat jij lekker vindt? Met het risico dat je met een lege maag eindigt? Of blijven de beste vissen over en vallen de zwakke vissen af? Wie vist achter het net? En wie zijn dan de zwakke vissen? En wie de sterkste?
Er is altijd voer. Maar is er ook altijd voer wat jij lekker vindt?
Het vechten om voer is een leuk spelletje, maar jammer dat er zo weinig écht voer is. En zo weinig om om te vechten. Of is er een visser die dit leest en mij weet te vertellen waar wat lekker voer te krijgen is? (ik probeer maar wat te vissen hoor...)
Als je visser bent die nu denkt: 'Nou, ik heb nog wel wat voer', zie hier mijn natgemaakte Linked-In profiel.
Deze vis wil voer. Maar op dit moment wordt de vis op veel plekken duur betaald.
Al valt het hier aan de barrage wel mee volgens mij.
De concurrentie is moordend.
Ik zag dat en dacht; ik moet m’n Linked-In profiel maar weer eens nat maken. Dan ziet ie er net wat verser en aantrekkelijker uit. En hij moet er goed uitzien, want er staan minstens honderd andere Linked-In profielen in de rij. De concurrentie is moordend.
Het is geen schijnwerkelijkheid, die vissen zien er van zichzelf al prima uit. Maar net dat ene spatje water kan ervoor zorgen dat ik voor de vissen van Moctar kies en die van Felice links laat liggen.
De komende tijd houden wij de oceaan goed in de gaten, immers moeten vissen eten, en ik ben bang dat er niet genoeg te eten is voor alle vissen. En welke eisen mag je dan aan je eten stellen? Wijk je van je vis(s)ie en gevoel af om toch te kunnen eten? Of blijf je eigenwijs doorzoeken tot je net dat ene hapje vindt wat jij lekker vindt? Met het risico dat je met een lege maag eindigt? Of blijven de beste vissen over en vallen de zwakke vissen af? Wie vist achter het net? En wie zijn dan de zwakke vissen? En wie de sterkste?
Er is altijd voer. Maar is er ook altijd voer wat jij lekker vindt?
Het vechten om voer is een leuk spelletje, maar jammer dat er zo weinig écht voer is. En zo weinig om om te vechten. Of is er een visser die dit leest en mij weet te vertellen waar wat lekker voer te krijgen is? (ik probeer maar wat te vissen hoor...)
Als je visser bent die nu denkt: 'Nou, ik heb nog wel wat voer', zie hier mijn natgemaakte Linked-In profiel.
Deze vis wil voer. Maar op dit moment wordt de vis op veel plekken duur betaald.
Al valt het hier aan de barrage wel mee volgens mij.