‘Zwart? Geen melk of suiker?!’ vraagt een leerling uit groep 8 me. Heel veel hartelijker had ik op basisschool de Pionier in Valkenswaard niet ontvangen kunnen worden, alsof ik een restaurant binnenstap. Dat valt me meteen op, de autonomie van de kinderen. Je zou haast zeggen dat ze het hier op school leuk vinden!
Het project van Pim Staals is me opgevallen op Twitter en dat wilde ik wel eens met eigen ogen zien. Ik mag een paar uurtjes meelopen met Pim en overal in de school zitten groepjes kinderen, helemaal zelfstandig, te werken aan een nieuwsartikel of een echt journaal. Er is iemand van D66 voor een interview over politiek, kinderen maken een journaal, de volgende stuurt een tonproater een mailtje of hij die mag interviewen. Een groepje van zes is bezig met filmopnames met behulp van een groen scherm en twee dames zijn zelfstandig bezig met het schrijven van een Engelstalig artikel.
Geweldig om te zien hoe goed dat gaat, hoe betrokken, autonoom en zelfstandig de kinderen bezig zijn met hún artikel. Zo moet het, niemand heeft Rembrandt ooit verteld dat hij om 8.30 moest beginnen met schilderen, wat hij moest gaan schilderen en wanneer het af moest zijn. Hij was lekker autonoom, net als deze kinderen in groep 8.
BOEM. Ik hoor dat er een deur dichtgetrokken wordt van het lokaal naast me. We zijn twee weken verder en ik leid een Skype-leergesprek tussen ‘mijn’ groep 3 en de studenten van FHKE Fontys Pabo die nu de minor kind, leren en media volgen. Mijn collega in het lokaal naast me heeft de deur van haar lokaal dichtgetrokken omdat de kinderen uit groep 3 zo enthousiast naar de laptop zitten te schreeuwen wat het verschil is tussen een dorp en een stad. De studenten van de minor laten foto’s zien en de kinderen vertellen waarom die foto bij een dorp of bij een stad hoort. En geen kind kijkt ervan op. Een tijd terug gaf ik groep 3 een cassetebandje en niemand had een idee wat het was, een medium als Skype is nu vanzelfsprekend voor ze. De grootste betrokkenheid die ik tot nu toe in ‘mijn’ groep 3 gezien heb.
We hebben het heel vaak over betrokkenheid in het onderwijs. Toen die kinderen op de gang achter de laptop zaten te Skypen had ik de deur opgelaten om af en toe te controleren of ze echt met de opdracht bezig waren... dat was totaal overbodig. Het enige wat ik op de gang kon gaan doen was zeggen dat de volgende groep aan de beurt was, anders hadden ze er nu vermoedelijk nog gezeten.
En zo wil ik het doen, van zo’n Skype-leergesprek krijg ik energie en daar wil ik mee aan de slag! Ik ben jaloers op de kinderen in Valkenswaard op school. Die krijgen les in hun eigen belevingswereld, het enthousiasme en de betrokkenheid waar ik hen mee zag werken zijn onbetaalbaar. Die kant moeten we op met z’n alle! Durf los te laten, durf te doen en durf autonoom te zijn!
Voor het project van de Pionier klik hier.
Het project van Pim Staals is me opgevallen op Twitter en dat wilde ik wel eens met eigen ogen zien. Ik mag een paar uurtjes meelopen met Pim en overal in de school zitten groepjes kinderen, helemaal zelfstandig, te werken aan een nieuwsartikel of een echt journaal. Er is iemand van D66 voor een interview over politiek, kinderen maken een journaal, de volgende stuurt een tonproater een mailtje of hij die mag interviewen. Een groepje van zes is bezig met filmopnames met behulp van een groen scherm en twee dames zijn zelfstandig bezig met het schrijven van een Engelstalig artikel.
Geweldig om te zien hoe goed dat gaat, hoe betrokken, autonoom en zelfstandig de kinderen bezig zijn met hún artikel. Zo moet het, niemand heeft Rembrandt ooit verteld dat hij om 8.30 moest beginnen met schilderen, wat hij moest gaan schilderen en wanneer het af moest zijn. Hij was lekker autonoom, net als deze kinderen in groep 8.
BOEM. Ik hoor dat er een deur dichtgetrokken wordt van het lokaal naast me. We zijn twee weken verder en ik leid een Skype-leergesprek tussen ‘mijn’ groep 3 en de studenten van FHKE Fontys Pabo die nu de minor kind, leren en media volgen. Mijn collega in het lokaal naast me heeft de deur van haar lokaal dichtgetrokken omdat de kinderen uit groep 3 zo enthousiast naar de laptop zitten te schreeuwen wat het verschil is tussen een dorp en een stad. De studenten van de minor laten foto’s zien en de kinderen vertellen waarom die foto bij een dorp of bij een stad hoort. En geen kind kijkt ervan op. Een tijd terug gaf ik groep 3 een cassetebandje en niemand had een idee wat het was, een medium als Skype is nu vanzelfsprekend voor ze. De grootste betrokkenheid die ik tot nu toe in ‘mijn’ groep 3 gezien heb.
We hebben het heel vaak over betrokkenheid in het onderwijs. Toen die kinderen op de gang achter de laptop zaten te Skypen had ik de deur opgelaten om af en toe te controleren of ze echt met de opdracht bezig waren... dat was totaal overbodig. Het enige wat ik op de gang kon gaan doen was zeggen dat de volgende groep aan de beurt was, anders hadden ze er nu vermoedelijk nog gezeten.
En zo wil ik het doen, van zo’n Skype-leergesprek krijg ik energie en daar wil ik mee aan de slag! Ik ben jaloers op de kinderen in Valkenswaard op school. Die krijgen les in hun eigen belevingswereld, het enthousiasme en de betrokkenheid waar ik hen mee zag werken zijn onbetaalbaar. Die kant moeten we op met z’n alle! Durf los te laten, durf te doen en durf autonoom te zijn!
Voor het project van de Pionier klik hier.