Inmiddels ben ik al ruim een jaar afgestudeerd. Prima tijd gehad op de Pabo. Soms mis ik hem zelfs een beetje (klik). Gelukkig zijn er - digitaal en analoog - voldoende opties om goed in contact te blijven.
Een klassiekertje op de Pabo is de stel-je-mag-een-school-helemaal-vrij-oprichten-hoe-zou-je-dat-dan-doen-opdracht. Ik heb hem volgens mij drie, maar minimaal twee keer gehad (ik heb er dan wel een jaar langer over gedaan dan de meesten, dat was overigens niet omdat ik die opdracht zo leuk vond).
Er bestaan verschillende varianten van de stel-je-mag-een-school-helemaal-vrij-oprichten-hoe-zou-je-dat-dan-doen-opdracht maar hij gaat ongeveer als volgt:
* Hier heb je een zak geld.
* Hier heb je een stuk grond.
* Hier heb je 300 kinderen.
* Start een school.
Compleet onrealistisch natuurlijk. Lijkt me stug dat je het geld daadwerkelijk in een zak krijgt, over het algemeen werkt bij het Ministerie van Financiën niet zo. Daarnaast ben je een knappe docent als je in Nederland driehonderd leerplichtige kinderen binnen een straal van vier kilometer kan vinden die niet naar school gaan.
Dat is natuurlijk ook niet de intentie van de opdracht, want die intentie is wel goed. De opdracht zet je aan het denken. Wat zou jij doen? Hoe komt het gebouw eruit te zien? Hoe richt je het in? Welk beleid voer je? Groepen leerlingen, individueel?
De meest belachelijke ideeën kwamen op tafel. Bubbelbaden, vliegtuigen, naar de maan, schuilkelders, voetbalstadions en tijdmachines. Er werden tekeningen gemaakt en de plannen werden tot in detail uitgeschreven. Niet uitvoerbaar, maar toch, er werd over onderwijs nagedacht.
Weinig studenten die uiteindelijk de kans krijgen om zoiets ook daadwerkelijk uit te voeren. Eenmaal volledig klaargestoomd voor het werkveld krijg je te maken met bezuinigingen, collega's, de waan van de dag, de werkdruk, de beperkte mogelijkheden, etc, etc...
Echter ben ik nu in een situatie beland die een heel klein beetje in de buurt komt bij de stel-je-mag-een-school-helemaal-vrij-oprichten-hoe-zou-je-dat-dan-doen-opdracht. Ik heb een eigen school in Burkina Faso - West-Afrika - waar ik Nederlandse taal- en cultuurlessen geef. De school staat er echter al en de zak met geld ontbreekt weliswaar, maar ik heb wel de vrije hand. Ik mag doen wat ik denk dat goed is. Ik heb drie lokalen, waaronder een leslokaal, een bibliotheek met 1600 boeken en een kantoor/rommelhok. Ik mag zelf weten hoe ik het inricht en hoe ik onderwijs geef. Zonder overleg.
Ik heb ideeën genoeg. De èèn nog creatiever dan de ander. Echter ben ik benieuwd naar jullie ideeën. Wat zouden jullie doen? Met z'n alle aan een grote tafel of juist veel verschillende kleine werkplekken? Een extra leslokaal of een knusse bibliotheek met leeshoek? Iedereen dezelfde opdrachten of ieder een individueel programma? Een vaste computerplek of flexplekken? Vinger opsteken of me gewoon door de klas roepen? Klassikale uitleg of instructiegroepjes? Zomaar naar de WC lopen of moet je dat eerst vragen?
Ik hoor jullie ideeën graag, heul graag, zoals deze Brabander zou zeggen. Wie over ezelsoren begint is af.
Een klassiekertje op de Pabo is de stel-je-mag-een-school-helemaal-vrij-oprichten-hoe-zou-je-dat-dan-doen-opdracht. Ik heb hem volgens mij drie, maar minimaal twee keer gehad (ik heb er dan wel een jaar langer over gedaan dan de meesten, dat was overigens niet omdat ik die opdracht zo leuk vond).
Er bestaan verschillende varianten van de stel-je-mag-een-school-helemaal-vrij-oprichten-hoe-zou-je-dat-dan-doen-opdracht maar hij gaat ongeveer als volgt:
* Hier heb je een zak geld.
* Hier heb je een stuk grond.
* Hier heb je 300 kinderen.
* Start een school.
Compleet onrealistisch natuurlijk. Lijkt me stug dat je het geld daadwerkelijk in een zak krijgt, over het algemeen werkt bij het Ministerie van Financiën niet zo. Daarnaast ben je een knappe docent als je in Nederland driehonderd leerplichtige kinderen binnen een straal van vier kilometer kan vinden die niet naar school gaan.
Dat is natuurlijk ook niet de intentie van de opdracht, want die intentie is wel goed. De opdracht zet je aan het denken. Wat zou jij doen? Hoe komt het gebouw eruit te zien? Hoe richt je het in? Welk beleid voer je? Groepen leerlingen, individueel?
De meest belachelijke ideeën kwamen op tafel. Bubbelbaden, vliegtuigen, naar de maan, schuilkelders, voetbalstadions en tijdmachines. Er werden tekeningen gemaakt en de plannen werden tot in detail uitgeschreven. Niet uitvoerbaar, maar toch, er werd over onderwijs nagedacht.
Weinig studenten die uiteindelijk de kans krijgen om zoiets ook daadwerkelijk uit te voeren. Eenmaal volledig klaargestoomd voor het werkveld krijg je te maken met bezuinigingen, collega's, de waan van de dag, de werkdruk, de beperkte mogelijkheden, etc, etc...
Echter ben ik nu in een situatie beland die een heel klein beetje in de buurt komt bij de stel-je-mag-een-school-helemaal-vrij-oprichten-hoe-zou-je-dat-dan-doen-opdracht. Ik heb een eigen school in Burkina Faso - West-Afrika - waar ik Nederlandse taal- en cultuurlessen geef. De school staat er echter al en de zak met geld ontbreekt weliswaar, maar ik heb wel de vrije hand. Ik mag doen wat ik denk dat goed is. Ik heb drie lokalen, waaronder een leslokaal, een bibliotheek met 1600 boeken en een kantoor/rommelhok. Ik mag zelf weten hoe ik het inricht en hoe ik onderwijs geef. Zonder overleg.
Ik heb ideeën genoeg. De èèn nog creatiever dan de ander. Echter ben ik benieuwd naar jullie ideeën. Wat zouden jullie doen? Met z'n alle aan een grote tafel of juist veel verschillende kleine werkplekken? Een extra leslokaal of een knusse bibliotheek met leeshoek? Iedereen dezelfde opdrachten of ieder een individueel programma? Een vaste computerplek of flexplekken? Vinger opsteken of me gewoon door de klas roepen? Klassikale uitleg of instructiegroepjes? Zomaar naar de WC lopen of moet je dat eerst vragen?
Ik hoor jullie ideeën graag, heul graag, zoals deze Brabander zou zeggen. Wie over ezelsoren begint is af.