Enthousiast en boekenkast, nieuw en pfieuw, wennen en groene pennen, betrokken en brokken, investeren en analyseren, aftasten en verfkwasten, digibord en tijd tekort, meneer Rob en op z'n kop, schriften kwijt en einde studententijd, straffen en vroeg maffen, belonen en klemtonen, welbevinden heel goed vinden, verantwoordelijkheid en toetsen kwijt, collega’s vragen en soms klagen, uitdagen en hulp vragen, binnen de lijntjes en soms geintjes, ruzie oplossen en naar school toe crossen, onzekerheid maar neem je tijd, oudergesprekken en ‘NIET OVER DE HEKKEN’, nakijkwerk en les over de kerk, vroeg gaat m’n wekker maar het lesgeven gaat lekker!
Zomaar wat hersenspinsel die de laatste drie weken min of meer op mij van toepassing waren, sommige staan er uiteraard ook gewoon tussen omdat ze lekker rijmen, je moet het niet moeilijker maken dan het is. Zoals basisschool Eerschot op mijn pad kwam, zo gaat het de eerste weken van de-tijd-na-mijn-studententijd (heeft dat een naam of heet dat vanaf nu gewoon ‘werk’?) eigenlijk gewoon door. Ik ben opgestart, dat is heel leuk maar ook vooral heel veel aftasten, wennen en aanpassen. Volgens mij is het heel gebruikelijk dat je aan een nieuwe werkplek moet wennen, aan de cultuur die er heerst, aan de gebruiken en gewoontes, eigenlijk aan alles. Dat gaat me vrij aardig af, ik kan rationeel denken dus ik doe ontzettend mijn best maar probeer me ook vooral niet te druk te maken want ‘tijd’ is het middel om ergens je plaatsje te vinden. Zo ook voor mij. Natuurlijk loop ik tegen dingen aan en doe ik dingen ‘anders-dan-de-juf’ maar volgens mij gaat het niet zo slecht, ik krijg louter positieve reacties en dat doet me deugt!
Het enige noemenswaardige waar ik tegenaan loop is dat ik depaboeenbeetjemis. Dat las je goed ja, dat ik DE PABO EEN BEETJE MIS. Ik merk nu pas wat een voeding en wat voor leerrijke omgeving die me gegeven hebben al die jaren. Volgens mij heb ik daar ook behoorlijk gebruik van gemaakt, als ik nu bijvoorbeeld naar mijn Twitter-followers kijk, zitten daar heel veel mensen tussen waar ik via de Pabo mee in contact ben gekomen. Minor kind leren en media in Tilburg, een sollicitatiegesprek voeren, studiegenootjes, leerkrachten, een interview geven, een workshop in Den Bosch over de minor kind leren en media, een vergadering over internationalisering bijwonen. Allemaal activiteiten die ik ondernomen heb doordat de Pabo me daar de kans voor gaf. En juist dat mis ik een beetje, het is een hele leuke uitdaging om nu echt zelfstandig voor de klas te staan en om alles in goede banen te leiden maar tegelijkertijd maakt het mijn wereldje wat klein. Graag zou ik op één of andere manier nog betrokken willen zijn bij innovatie in onderwijs, creativiteit, internationalisering. Hoe? Dat weet ik nog niet but let’s shake some dust!
Begrijp me niet verkeerd, ik ben zeer verguld dat ik meteen na mijn studie aan de slag kan, niet echt gebruikelijk in deze tijd. Ik zie dat als dé beloning na een (afstudeer)jaar hard werken. Ik doe dat met heel veel plezier en het is echt een uitdaging. Dit blog is gewoon een compliment aan FHKE Pabo Veghel en alles daaromheen, omdat ze de leerrijke omgeving aangeboden hebben die ik nu soms een beetje mis. HOERA!
Zomaar wat hersenspinsel die de laatste drie weken min of meer op mij van toepassing waren, sommige staan er uiteraard ook gewoon tussen omdat ze lekker rijmen, je moet het niet moeilijker maken dan het is. Zoals basisschool Eerschot op mijn pad kwam, zo gaat het de eerste weken van de-tijd-na-mijn-studententijd (heeft dat een naam of heet dat vanaf nu gewoon ‘werk’?) eigenlijk gewoon door. Ik ben opgestart, dat is heel leuk maar ook vooral heel veel aftasten, wennen en aanpassen. Volgens mij is het heel gebruikelijk dat je aan een nieuwe werkplek moet wennen, aan de cultuur die er heerst, aan de gebruiken en gewoontes, eigenlijk aan alles. Dat gaat me vrij aardig af, ik kan rationeel denken dus ik doe ontzettend mijn best maar probeer me ook vooral niet te druk te maken want ‘tijd’ is het middel om ergens je plaatsje te vinden. Zo ook voor mij. Natuurlijk loop ik tegen dingen aan en doe ik dingen ‘anders-dan-de-juf’ maar volgens mij gaat het niet zo slecht, ik krijg louter positieve reacties en dat doet me deugt!
Het enige noemenswaardige waar ik tegenaan loop is dat ik depaboeenbeetjemis. Dat las je goed ja, dat ik DE PABO EEN BEETJE MIS. Ik merk nu pas wat een voeding en wat voor leerrijke omgeving die me gegeven hebben al die jaren. Volgens mij heb ik daar ook behoorlijk gebruik van gemaakt, als ik nu bijvoorbeeld naar mijn Twitter-followers kijk, zitten daar heel veel mensen tussen waar ik via de Pabo mee in contact ben gekomen. Minor kind leren en media in Tilburg, een sollicitatiegesprek voeren, studiegenootjes, leerkrachten, een interview geven, een workshop in Den Bosch over de minor kind leren en media, een vergadering over internationalisering bijwonen. Allemaal activiteiten die ik ondernomen heb doordat de Pabo me daar de kans voor gaf. En juist dat mis ik een beetje, het is een hele leuke uitdaging om nu echt zelfstandig voor de klas te staan en om alles in goede banen te leiden maar tegelijkertijd maakt het mijn wereldje wat klein. Graag zou ik op één of andere manier nog betrokken willen zijn bij innovatie in onderwijs, creativiteit, internationalisering. Hoe? Dat weet ik nog niet but let’s shake some dust!
Begrijp me niet verkeerd, ik ben zeer verguld dat ik meteen na mijn studie aan de slag kan, niet echt gebruikelijk in deze tijd. Ik zie dat als dé beloning na een (afstudeer)jaar hard werken. Ik doe dat met heel veel plezier en het is echt een uitdaging. Dit blog is gewoon een compliment aan FHKE Pabo Veghel en alles daaromheen, omdat ze de leerrijke omgeving aangeboden hebben die ik nu soms een beetje mis. HOERA!